Webcontent-Anzeige
Historia administracji leśnej na terenie obecnego Nadleśnictwa Barlinek sięga początku XVIII wieku. Puszcza Barlinecka do połowy XVI wieku była posiadłością kościelną. Pod koniec XVI wieku w zapiskach historycznych pojawiają się pierwsze informacje o Lesie Elektorskim, a później Królewskim, zarządzanym przez jedno z pierwszych Nadleśnictw tego regionu -Nadleśnictwo Neuhaus (Krzynka). Z roku 1776 pochodzą jedne z najstarszych map tego obszaru, które obrazują niewielki obszar lasu mieszczący się pomiędzy J. Barlineckim, aktualną granicą Nadleśnictwa Kłodawa, a drogą Barlinek – Gorzów. Na ich podstawie można ustalić, że opisywany teren zajęty był głównie przez lasy liściaste będące dobrami królewskimi, zaś wzdłuż drogi Barlinek – Danków ciągnęły się łąki i pola miasta Barlinka i majątki Neuhaus (Krzynka).
Gospodarka leśna tego okresu w dużym stopniu ograniczała się do pozyskania drewna budulcowego i opałowego oraz do wypasu bydła. Szczególnie ten ostatni przywilej – wypas bydła w lesie – rodził częste konflikty pomiędzy miastem Barlinek, a Nadleśnictwem Neuhaus. Dopiero po reformie Steina Hardenberga przeprowadzonej w 1840r. zakazano wypasu inwentarza domowego w lesie.
Królewski las Neuhaus w 1785 r. podzielony został na oddziały. Pierwszego pomiaru lasów dokonał w latach 1800-1801 nowomarchijski leśniczy Bayer.
Pod koniec XIX wieku gospodarka leśna uległa zasadniczej zmianie. Wcześniej, w wyniku reformy Steina Hardenberga całkowicie zakazano wypasu żywego inwentarza w lasach. Później pozyskanie drewna metodą „przerzedzeniową" zastąpiono planowanymi wyrębami i uprawami leśnymi. Pierwszy plan o cechach gospodarki leśnej opracowano na początku XX wieku, wyłączał on najwartościowsze przyrodniczo i widokowo obszary z systemu eksploatacji. Jak podaje Paul Krause - ochroną objęto „...północną część Puszczy Miejskiej, z jej pięknym starym lasem mieszanym, składającym się z dębów, buków i l00-letnich sosen". Dalej pisze, że z planu wycięcia „...wyłączona jest także północna część rewiru miejskiego Neuhaus". Natomiast „...młode odrosty utrzymywane pod baldachimem starodrzewu robiły estetyczne wrażenie na spragnionych ich widoku mieszkańcach miasta".
Dane historyczne Morgnelandera o lasach Pomorza (1870) podają, że była to kraina bukowa, drewno sosnowe sprowadzano z sąsiednich dzielnic, a dąb występował jako „ rzadko stojące drzewa wśród bukowych zapustów". Sosnę zaczęto hodować na początku XIX w., a dąb w drugiej połowie XIX w. - i z tego okresu pochodzą 120 -160 - letnie dąbrowy w Nadleśnictwie Barlinek posadzone rzędowo. Rzędy w dąbrowach widoczne są do dziś , m.in. w Leśnictwach Okunie, Okno, Czarnolas, Moczydło.
Gospodarka leśna przełomu XIX/XX wieku dawała zatrudnienie wielu robotnikom, szczególnie ludności zamieszkałej w miejscowości Krzynka, Moczydło (miejscowości te posiadały własne tartaki, które współpracowały z Nadleśnictwem Neuhas, Cartzig). Na przełomie XIX i XX wieku powstaje wiele utwardzonych dróg m.in. Krzynka –Lipy, Krzynka-Karsko. Drogi te połączyły leśne brukowane drogi z szosami, którymi to odbywał się transport pozyskanego drewna do tartaków Barlinka i Gorzowa.
Fot. Odsłonięcie kamienia upomiętniającego tutejszych leśników
Nadleśnictwo Barlinek w obecnym kształcie - jako jednoobrębowe - utworzone zostało Aneksem nr l/94 znak K-Ol13-1/94 do Zarządzenia nr 5 Dyrektora OZLP w Szczecinie z dnia 27 stycznia 1979r znak E-I-VI-Ol13-10/79 z byłych obrębów Barlinek i Karsko. Obręby te zostały przeorganizowane w roku 1978 z poprzednio istniejących Nadleśnictw: Karsko, Myslibórz Północ, Wesołówka, Wieńce, Dolice i Lipiany. Nadleśnictwa te zostały utworzone w latach 1945-49 po upaństwowieniu lasów będących własnością majątków lub społeczności niemieckich. Pozyskanie drewna odbywało się przy użyciu ręcznych narzędzi i wykorzystaniu koni – głównego środka transportu. Drewno było jednym z podstawowych materiałów budowlanych i energetycznych /opał/.
W okresie powojennym na obszarze lasów zarządzanych przez aktualne Nadleśnictwo Barlinek odnotowano wystąpienie szkód natury biotycznej i abiotycznej o charakterze klęskowym. Z ważniejszych wydarzeń wymienić należy huragan z 27.07.1962 r., który zniszczył drzewostany na powierzchni 156 ha. Ważniejsze gradacje szkodników owadzich miały miejsce w latach 1949 – 1952 (brudnica mniszka) i 1953 – 1955 (szkodniki wtórne z kornikiem drukarzem na czele). W 1981 roku w lasach Nadleśnictwa Barlinek pojawiła się brudnica mniszka, w wyniku ogólnopolskiej gradacji tego szkodnika, który opanował blisko 2 mln ha lasu. Akcja zwalczania szkodnika trwała 3 lata przy użyciu samolotów z wykorzystaniem pestycydów: Ambusz, Decis, Ripcort I preparat biologiczny Bactospeine. W latach 1982-1985 nie prowadzono trzebieży selekcyjnej, a jedynie trzebież sanitarną – usuwając głównie świerka uszkodzonego przez mniszkę. Usuwanie skutków gradacji brudnicy mniszki trwało do 1989 roku.
W latach 1987 - 1988 miało miejsce masowe pojawienie się zawodnicy świerkowej, a w latach 1989 - 1990 zwójki zieloneczki.
W latach 1986 - 1987 wystąpiła klęska wiatrołomów, zinwentaryzowano wtedy 60 600 m3 drewna. W latach osiemdziesiątych w lasach Nadleśnictwa wystąpiło zjawisko zamierania dębów, które wiąże się z szeregiem (zespołem) złożonych negatywnych czynników wywołujących chorobę naczyniową drzew liściastych, chorobę stwierdzono na powierzchni 471 ha.
W 1993r. BUL i GL Oddział w Gorzowie Wlkp. opracował plan III rewizji urządzania lasu na okres 01.01.1993 – 31.12.2002. – dla nowo przeorganizowanego Nadleśnictwa Barlinek z dwuobrębowego na jednoobrębowe, o ogólnej powierzchni 19877,18 ha.
W 1994 roku utworzono rezerwat przyrody "Markowe Błota" o powierzchni 193.40 ha. W latach 1999-2001 opracowano "Operat Glebowo-Siedliskowy". Na kolejny okres gospodarczy na lata 2003 - 2012, opracowano Plan urządzania lasu na podstawie którego Nadleśnictwo gospodarowało na powierzchni 20 213,70 ha. W czasie trwania omawianego okresu zatwierdzono jeden obszar europejski sieci Natura 2000. Jest to obszar ochrony ptaków "Puszcza Barlinecka PLB080001".
Obecnie Nadleśnictwo Barlinek pracuje na opracowanym przez firmę KRAMEKO Planie Urządzania Lasu na lata 2013 - 2022. Powierzchnia, na której gospodaruje w V rewizji PUL to 20 213,08 ha.